Auteursarchief: admin

29 okt

En plots, daar was het basisinkomen

Oké, het bedrag komt nog niet helemaal in de buurt, en het heet allemaal een beetje anders, maar de principiële horde is de afgelopen maanden ongemerkt genomen. De 190 euro die ieder huishouden in november en in december via de elektriciteitsrekening krijgt is in feite een basisinkomen. Net als de ‘teruggave energiebelasting’, dat andere bedrag dat iedereen cadeau krijgt via de energierekening (dit jaar 785 euro). Je hoeft er niet voor te werken en het is onafhankelijk van inkomen of vermogen: een basisinkomen dus. De enige voorwaarde is het hebben van een elektriciteitsaansluiting, daarom wordt er nog een oplossing gezocht voor huishoudens met collectieve meters.

Hebben de voorstanders van een basisinkomen de vlag al uitgehangen? Ik vermoed van niet. Sterker nog, van links tot rechts klinkt kritiek op deze generieke manier van geld verstrekken. Terecht?

Het aardige van het plotsklapse mini-basisinkomen is dat het de schijnwerper zet op een paar fundamentele vragen. Om te beginnen: voor wie is de overheid? Voor ons allemaal, of vooral voor degenen die het moeilijk hebben? Afgaande op de commentaren is de keuze helder: voor degenen die het moeilijk hebben natuurlijk. Sterkste schouders, zwaarste lasten, toch? Wie het geld niet nodig heeft, laat dat deze dagen dan ook stevig weten, soms vergezeld van een oproep aan nooddruftigen of hun helpers om zich te melden.

De vraag ‘voor wie is de overheid’ speelt trouwens ook bij een ander voornemen van het kabinet: de gratis kinderopvang. Ouders hoeven vanaf 2025 nog maar vier procent van de kosten te betalen, de rest is voor rekening van de overheid. Aangezien de ouderbijdrage op dit moment naar inkomen is, gaan de hoogste inkomens er straks het meest op vooruit.

Asociaal? Zonde van het gemeenschapsgeld?

Nee hoor. En ook de generieke energiecompensatie, het mini-basisinkomen, hoeft dat niet te zijn. Want uit heel veel onderzoek weten we: wie de publieke zaak liefheeft, moet ervoor zorgen dat iedereen regelmatig de geneugten ervan ervaart. Dus ja, ook de rijken, en zeker de middeninkomens. Dat zorgt voor draagvlak voor de verzorgingsstaat én voor draagvlak voor belastingheffing. Kinderopvang wordt straks een basisvoorziening, zoals het onderwijs. Voor de samenleving zijn kinderen best belangrijk, en het is niet per se logisch dat mensen met jonge kinderen honderden euro’s per maand minder te besteden hebben dan mensen zonder jonge kinderen. Zelfs niet als het om rijke mensen gaat.

Belastingen moet je als overheid wel durven heffen, ook op winst
Maar er is wel één voorwaarde, en die voorwaarde heet belastingen. Want het moet allemaal wel betaald, en op een eerlijke manier. Zodat de overheid er voor iedereen is én de rijkste schouders de zwaarste lasten dragen. Die belastingen moet je dan als overheid natuurlijk wel durven heffen. Op inkomen, maar ook op winst en vermogen. Al was het maar omdat daar meer mee wordt verdiend dan met arbeid.

En dat gaat niet helemaal goed. De belastingopbrengsten die het kabinet voor 2023 verwacht zijn een mooie illustratie. De belastingen en premies op arbeid leveren volgend jaar naar verwachting 147,5 miljard op, de winstbelasting 38,6 miljard en de belastingen op vermogen 14,8 miljard.

Daar, en niet bij die twee keer 190 euro of bij de gratis kinderopvang zit de pijn.

Over winst gesproken. Vorige week werd bekend dat het Eindhovense ASML, maker van chipmachines, afgelopen kwartaal 1,7 miljard winst maakte. Omgerekend ruim 53.000 euro per werknemer, in drie maanden tijd. Daarmee zijn we bij de andere fundamentele vraag waar het mini-basisinkomen de schijnwerper op zet: als de grootste winsten in deze tijd gemaakt worden door bedrijven waar naar verhouding weinig mensen werken, en er tegelijkertijd relatief veel mensen nodig zijn op plekken waar weinig winst te maken is, wordt het dan niet tijd om een deel van die winst te verdelen over iedereen? Niet met het doel om ervan te kunnen leven maar om rijkdom te delen. Noem het een burgerinkomen. Of liever het geld niet individueel uitdelen maar besteden aan publieke voorzieningen, zoals de kinderopvang?

Met het uitdelen heeft de regering in ieder geval al een begin gemaakt, nu het ophalen nog.

Mirjam de Rijk  26 oktober 2022 – verschenen in De Groene nr. 43

26 mrt

BROLTAX is een belasting met een duidelijke ecologische én ethische basis.

Belasting is in wezen een vorm van geïnstitutionaliseerde solidariteit die zoals zo veel andere institutie gedegenereerd is, vervreemd van zijn eigen zin.

Belasting is bijdrage voor het geheel, een correctie op de spontane zelfzucht.  Belastingontduiking, fraude en een ingenieus maar discutabel systeem van belastingvermindering maken van de fiscaliteit iets gigantisch ingewikkeld én oneerlijk waarbij de kern van de zaak verloren gaat: de zorg voor het geheel, het common, de commons.

Als multinationals amper belasting betalen -of dichterbij -vervuilende wagens fiscaal aftrekbaar zijn, wat is dit dan voor belastingsysteem? Brandstof voor een economie die verziekt is in plaats van haar eigen mooie betekenis van staatshuishoudkunde waar te maken. Solidariteit in het verzorgen van ‘het geheel’, haaks dus op het misbruiken en zelfs promoten van ons allen ingebakken egoïsme.

Het neoliberaal economisch denken is niet meer gestoeld op ons terecht onderkend egoïsme maar op het misbruik en promoten ervan: de retoriek van de reclame, de voortdurende aanslagen op de menselijke waardigheid à la ‘mevrouw, u kunt veel goedkoper bellen…; weet u dat u te veel betaalt bij die of die provider… neem best een verzekering voor uw I-phone want als er na een jaar iets klein misloopt kan u hem best kapot gooien want dan krijgt u gewoon een nieuwe…’

Wat een dagelijkse portie witte-boord-criminaliteit!

Zelfs als de meeste mensen niet zouden deugen (een stelling die Rutger Bregman zozeer wil weerleggen), zelfs als Bregman ongelijk zou hebben, dan nog is het onaanvaardbaar dat het gegeven menselijk (overlevings)egoïsme zou worden versterkt door brol.

“Ik ben leven dat wil leven te midden van leven dat wil leven…” schreef Albert Schweitzer.

Hierin ligt de tragiek vervat van onze soort (te midden van andere) op onze planeet.
Anders dan ‘struggle for life’ getuigt deze prachtzin van een liefdevol gewaarzijn van het leed op aarde, van onze onmacht, onze kwetsbaarheid.

Wat is brol?

BROL is inderdaad geen standaardtaal maar een typisch Belgisch woord, dat zowel in het Nederlands als in het Frans bestaat! In Nederland zou je zeggen: troep of rotzooi.

Brol moet belast want het is ballast , het belast mens én milieu!

Het is een gepast verzamelwoord want het omvat rotzooi, rommel en betreft specifiek minderwaardige of zelfs waardeloze spullen die willens nillens de hoofdmoot zijn van onze opgedreven consumptie. Spullen worden met opzet slecht en onduurzaam gemaakt , simpelweg voor het gouden kalf; het is de kanker die een economie doet groeien ipv draaien. Een doordachte subsistentie-economie (Vandana Shiva) zou dit duidelijk ontmaskeren.

‘Du BROL’ slaat ook (en die betekenis is sterker in het Franse gebruik van het woord) op  onzorgvuldig en overbodig taalgebruik, nutteloze regeltjes en richtlijnen gecreëerd door de overheid/de ambtenarij en zijn dik betaalde instanties .

Het tegendeel gaat in de richting van het Japanse Wabi Sabi of van de stilistiek van de duurzame eenvoud van de Quakers…

Wat is broltax?

Broltax is een belasting op brol: op alle productie van wat manifest slecht of vervuilend is voor mens én milieu.

Gradueel zou men kunnen oplijsten welke menselijke scheppingen of producten in welke mate het geheel dienen en  al of niet ‘edel’ zijn.
Duurzaamheid, gezondheid, efficiëntie, optimaal gebruik van de materie en de beschikbare energie zijn aspecten die objectief in kaart kunnen gebracht worden.
De aspecten ‘nuttigheid’ en ‘zingeving’ zijn echter niet los te koppelen van een levensfilosofie en ‘esthetiek’ zorgt dan weer voor de speelse, vrije vleugels waardoor het productiesysteem nooit in kilte mag verstarren.

Het communisme en het liberalisme zouden dan uitgezuiverd complementair kunnen worden.

Er zou minder maar beter zijn en de mensen zouden gerespecteerd worden. Wat betekent het als in een democratie wél uw zogenaamde vrijheid wordt gerespecteerd maar niet uw waardigheid ?  Mensen zouden kunnen groeien in plaats van af te stompen als burgers van wie de taal steeds minder waarachtig is omdat zij ‘levensnoodzakelijk hypocriet’ is.

Eerst broltax en dan zullen we nog eens babbelen of milieutopjes organiseren !

Slecht en goed zijn natuurlijk ethische categorieën maar misschien kunnen we in de lijn van het Weltethos van Hans Küng tot een uitzuivering komen van wat ethisch zo essentieel is dat het eenvoudig en universeel ontegensprekelijk is.
Voelt iedereen niet ergens in zijn diepste diepte (waarvoor de consumptiemaatschappij al zo lang alles in het werk stelt om mensen precies daarvan af te houden) wat goed is, wat echt deugd doet en vooral wat niet?

Elk klein kind kan inzien dat er op het gebied van arbeid iets definitief veranderd is door industrialisatie, technologie en digitalisering. Iedereen weet dat ‘job-creatie’ een absurd begrip is en nochtans worden we er mee platgeslagen.

Zinloze, valse begrippen zouden moeten geweerd uit de politiek. Ook dat is BROL. Het gaat daar immers niet over creatie van werk (Wie heeft er rustig tijd om onze bejaarden op toilet te zetten in plaats van ze vlug letterlijk te pamperen?) maar enkel over creatie van koopkracht!

Wij zijn niet zo welvarend als we denken!  Wij zijn zogenaamd welvarend omdat wij ons eigen ecosysteem en onze eigen waardigheid naar de vaantjes helpen.

En het systeem zit pot-vast. We zijn eraan gewoon geworden inconsequent te moeten handelen om te overleven. Wat een hypocrisie! Wat een failliet van onze beschaving, niet alleen van onze politiek, economie maar vooral ook van onze academische wereld die vanuit haar geprivilegieerde positie deze verblinde business as usual toch wel wat meer gedurfde, echte tegenwind zou mogen geven.

BASISINKOMEN JA maar GEKOPPELD AAN BROLTAX

Het basisinkomen is een heel waardevol concept en lijkt heel logisch om de bekomen welvaart beter te verdelen maar moet de prijs die wij voor onze zogenaamde welvaart betalen beter analyseren. Ons ecosysteem en onze menselijke waardigheid blijven in gevaar, meer nog, zouden nog meer kunnen bedreigd worden als dit systeem niet met een broltax zou worden gecombineerd.

Niemand zou mogen rijk worden van slecht spul.
Een basisinkomen zonder broltax zou het gevaar lopen het kapitalistisch systeem simpelweg op een hogere level voort te zetten met nog minder respect voor het milieu en voor de mensen in zwakke positie. Zij zijn immers vaak de eerste slachtoffers van mens-en-milieuonterende reclame voor mens-en-milieuonterende brol.

‘Je zou in geen beter tijdperk geboren kunnen zijn, dan dat van nu, waarin alles verloren is.’ (Simone Weil)

  • Auteur: Anne Ardui

 

 

 

 

 

10 mrt

Dat kan toch anders man m/v/x

Het is me toch wat met al dat nieuws van de afgelopen weken/maanden. De belastingdienst die toeslagfraudeurs ontmaskert en daar geheel de fout mee in gaat. De boeren die gekort moeten worden op hun stikstof en bedrijfsgrootte. Vuurwerkhandelaren die hun inkomsten mislopen. Het Coronavirus dat de economie onttroont en waarbij bedrijven werktijdverkorting moeten aanvragen met compensatie van het rijk. De uitkeringsinstantie die geld overmaakt naar mensen die niet in Nederland werken en wonen.  Studenten die geen woning kunnen betalen. Voedselbanken die overuren draaien. De rekenrente voor de pensioenfondsen die zorgt voor een rare uitkomst aan alle fronten van het pensioen (niet de AOW, dat is wat anders, nl basisinkomen).

Zelfstandigen die hun arbeidsongeschiktheidsverzekering verplicht moeten afsluiten. Minimumlonen die verhoogt moeten worden omdat mensen niet meer rond kunnen komen van dat minimum. Sociaal advocaten die zich uit de naad werken voor een hongerloontje zodat ze hun praktijk niet meer kunnen draaien. De IND die miljoenen uitkeert aan asielzoekers omdat ze geen vaste krachten voor de lange termijn kunnen houden vanwege bezuinigingen. Orkesten en toneelgezelschappen die worden ontbonden omdat het geld van de subsidie ontbreekt om hun artiesten te betalen. Zorgverleners die parttime willen werken maar daar geen inkomen van kunnen krijgen om te leven. Zo ook de leerkrachten die voor hun dagelijkst bestaan veel te veel werken en daar niet goed voor betaald worden.

Bedrijven die zich verrijken aan subsidies voor groene stroom en de argeloze huisbezitter die op kosten wordt gejaagd door van het gas af te moeten. Multinationals die te weinig of geen  belasting betalen over de gemaakte winsten. Geldspeculanten die van lucht dividend willen maken en daar ook geen belasting over willen betalen. Erflaters  waarvan het geld in de familie moet blijven. Vliegmaatschappijen die geen accijns hoeven te betalen. Boeren die van subsidie moeten leven en zich in de schulden steken om toch maar een minimum inkomen te vergaren met steeds meer vee.

Buitenlandse investeerders die hele continenten woningen opkopen. Vakantiewoningen die maar niet toegankelijk worden voor permanente bewoning. Woningbouwcoöperaties die maar niet kunnen bouwen. Nederland als een van de grootste belastingparadijzen. Kinderen die geen verjaardag kunnen vieren of op vakantie kunnen gaan. Supermarktketens die boeren op een minimuminkomen houden. Kledingzaken die dankzij kinderarbeid hoge winsten boeken.

Sociaal werkers die veel uren steken in schuldhulpverlening. Mensen die hun huis kwijtraken vanwege ontslag en verlies inkomsten. Mensen die gek worden van de uitkeringsinstanties met hun domme regels. Kleine zelfstandigen die eigenlijk best iemand in hun bedrijf zouden willen maar dat niet kunnen veroorloven. Mensen aan de rand van de afgrond die dan toch maar springen, al dan niet voor een trein.

ZO kan ik nog wel even doorgaan (meer voorbeelden gewenst)

Dat alles kan toch anders. Een basisinkomen voor iedereen van minimaal het bedrag dat geldt voor de armoedegrens, dat is 60% van het mediane inkomen[1] . Waar het geld vandaan komt zal me eigenlijke een worst wezen[2], wat ik bovenaan heb genoemd, gaat op de lange termijn meer geld kosten.

 

24 apr

Basisinkomen of basishuur, dat is de vraag!

De Vereniging Basisinkomen heeft onlangs een persbericht uitgegeven over de doorberekening van een tweetal voorstellen basisinkomen via het NIBUD.[1]
Het NIBUD is een gerenommeerde organisatie Instituut voor Budgetvoorlichting. Het is mooi dat de vereniging daar geld in heeft gestoken, ik vindt het alleen jammer dat de twee gegeven varianten zo dicht tegen elkaar aan liggen en er geen variant 0 is meegenomen: een volledig basisinkomen volgens de armoedegrens.
Op de website  basisinkomenvoordummies.nl (methode Ketelaars) wordt gerekend met het bedrag dat in 2011 voor de armoedegrens doorging (60% van het mediane inkomen –  €1435 ).

Het basishuurbedrag dat in de berekeningen wordt aangegeven, daar heb ik mijn twijfels over. Ik zal dat in een voorbeeld uit de doeken doen. Ik ga uit van variant 2 uit de NIBUD berekening. [2] en van variant 0 van deze website.

Voorbeeld
Mijn probleem met een bedrag voor de woning is nog steeds dat een gezin dat een een grote woning heeft bewoond, waar uiteindelijk na het uit huis gaan van de kinderen en overlijden van haar man, de mevrouw(of meneer) in het grote huis, graag voor de gezelligheid kamers gaat verhuren.
We gaan even uit van een gezellige hospita. Die mevrouw(de hospita) krijgt naast haar (weduwenpensioen- als dat er is) 600 basisinkomen en 600 basishuur voor haar eigen huis  waar nog een hypotheek op rust van 900 euro.
Nu gaat ze 3 kamers verhuren, 1 aan een gescheiden man, 1 aan een student van 17 jaar en 2 kleine aan een alleenstaande moeder met 12 jarig kind,  voor 300 euro per grote kamer of twee kleine, dat is een aanvaardbaar bedrag lijkt mij, ook om het rekenen makkelijk te maken. Ik ga er van uit dat men even tijdelijk geen inkomsten heeft uit andere bronnen (het basisinkomen is bedoeld als inkomensvloer, vandaar geen ander inkomen)

Variant 2 (gedeeltelijk basisinkomen+basishuur)

  • de gescheiden man krijgt 600 basisinkomen en geen basishuur, maar moet wel huur betalen (300) houdt 300 euro over
  • de student (17) krijgt 300 euro en geen basishuur, maar moet wel huur betalen (300) houdt niets over!! (studeren moet gratis zijn in mijn voorbeeld)
  • de moeder (kind 12) krijgt 600+300 en geen basishuur, maar moet wel huur betalen (300) houdt 600 over voor haar en kind
  • de weduwe krijgt 600 basisinkomen+600 basishuur + 900 huuropbrengsten (waarvan 50% belast) en houdt na hypotheeklasten(900) 750 over

Je ziet dat de diversen mensen een vloerinkomen onder de armoedegrens hebben, zelfs de weduwe die met kamerverhuur haar inkomen probeert hoger te maken om in het huis te blijven wonen. Die kamerverhuur gaat dus niet door, de weduwe moet verhuizen want kan van 300 euro niet leven…..

Variant 0 (volledig basisinkomen)
in geval van een volledig basisinkomen van 1435  zou dat als volgt zijn:

  • de gescheiden man krijgt 1435 basisinkomen,  moet huur betalen (300) en houdt 1145 euro over
  • de student (17) krijgt 1175 euro,  moet huur betalen (300) en houdt 875 over!
  • de bijstandsmoeder (kind 12) krijgt 1435+850, moet  huur betalen (300) en houdt 1985 over voor haar en kind
  • de weduwe krijgt 1435 basisinkomen + 900 huuropbrengsten (onbelast in geval variant 0) en houdt na hypotheeklasten(900) 1435 over

Je ziet dat de weduwe nu in haar huis kan blijven wonen, eventueel een praatje kan maken met haar huisgenoten, die haar ook wat kunnen bijstaan op de oude dag,  de student genoeg geld heeft en niets hoeft te lenen, de moeder met kind genoeg geld heeft om eventueel een oppas te betalen (misschien de weduwe).

Woningnood
De woningnood wordt minder in mijn geval want mensen kunnen simpel een kamer huren in een groot huis. In geval variant 2 zal die weduwe nooit een kamer gaan verhuren, want niemand krijgt basishuur.
Als mensen samen willen wonen met variant 0 in een groot huis, dan kunnen ze dat gezamenlijk opbrengen met een volledig basisinkomen, dan leggen ze allemaal geld bijeen voor de hypotheek
In geval variant 2 zal dat niet gaan want er krijgt er maar 1 basishuur.

Conclusie
Een gedeeltelijk basisinkomen samen met een basishuur is mooi voor de politiek, maar het gaat niet werken: mijn idee: zo snel mogelijk afserveren en gaan voor een OBI volgens de 4 criteria![3]

05 sep

G€LD in de Bijrol

Het zogenoemde ‘moderne bankieren’ is al vanaf het begin van de 18e eeuw de oorzaak van voortdurend terugkerende crisissen, armoede en lijden bij het grootste deel van de mensheid. Tegelijkertijd is er de extreme rijkdom bij enkelen, die de macht hebben om overheden voor hun doeleinden te manipuleren. Desondanks lijkt er voor de grote meerderheid nog steeds niet voldoende te zijn voorgevallen om rigoureus een eind te maken aan het huidige financiële systeem.

Voor de weinigen die wakker zijn geworden is het verbijsterend om te moeten constateren dat er bij zoveel mensen nog steeds een blind vertrouwen is in dit onrechtvaardige en onredelijke geldstelsel. Het lijkt hen niet uit te maken dat de acht rijksten in de wereld evenveel bezitten als zestig procent van de hele wereldbevolking en vooral dat hun rijkdom ontelbare anderen tot armoede veroordeelt.

Gandhi

Het gaat echter niet alleen om de extreme rijkdom van een relatief klein aantal mensen. Aan deze rijkdom kleeft een enorme macht, die ongezien wordt uitgeoefend via politiek, banken, grote ondernemingen en instituten zoals de BIS Bank en het IMF. Door het bezit van deze macht zijn de relatief weinigen in staat om de rest van de mensheid te veroordelen tot economische slavernij.
Steeds meer mensen hebben geen of oninteressant werk, worden onderbetaald of werken freelance en verdienen goed zolang de opdrachtgever hen kan gebruiken. Als de economische groei afneemt dan zijn zij de eersten die hun werk verliezen. Internationalisering en automatisering zouden verantwoordelijk zijn voor deze veranderingen op de arbeidsmarkt. In werkelijkheid ligt de verantwoordelijkheid bij de rijken, die -gedreven door een onverzadigbare honger naar meer – hun geld investeren in ondernemingen en projecten die mensonafhankelijk zijn door een hoge graad van technologische ontwikkeling en/of die gebruik maken van goedkope arbeid.

Multinationale ondernemingen – inclusief de grote banken – werken voor het aandeelhoudersbelang. Dit is hun hoogste doel. Grote beleggingsfondsen hebben aandelen in deze multinationale ondernemingen, vooral aangekocht met geld van de rijken. Diezelfde multinationale ondernemingen hebben een toenemende greep op de wereldeconomie. Het midden- en kleinbedrijf is in veel landen over de hele wereld weggevaagd door oneerlijke concurrentie en met steun van overheden door gunstige belastingmaatregelen en andere oneerlijke bevoordelingen. Tenzij de piramidestructuur met relatief weinig extreem rijken aan de top en de bezitloze massa’s onderin wordt doorbroken, is ons toekomstbeeld zo mistroostig als bijvoorbeeld in de film ‘The Hunger Games’ wordt getoond.

Ad Met Boek

Aan de hand van de feiten over onder meer inkomens en vermogens, gezondheidszorg, wonen en pensioenen wordt in Geld in de Bijrol een analyse gemaakt, die voor zichzelf spreekt. Het wordt door deze analyse bijvoorbeeld duidelijk dat de vernietiging van samenlevingen zoals die in Argentinië, Venezuela en Griekenland van bovenaf is gestuurd. Achteraf heeft in dit verband ex-minister en voorzitter van de Eurogroep Dijsselbloem zijn spijt betuigd over de rigiditeit van de hervormingen in Griekenland. Toch zijn ze uitgevoerd en niemand vraagt zich kennelijk af van waaruit die ‘hervormingen’ zijn geïnitieerd en waarom.

De feitelijke analyse in Geld in de Bijrol is erop gericht om zoveel mogelijk mensen over de streep te trekken met betrekking tot inzicht in de grauwe werkelijkheid rondom het geldstelsel en wat de kernoorzaak is waarom het niet goed is voor het overgrote deel van de mensheid. Het gaat echter ook en vooral over de toekomst.

Het is echter niet nodig om in een doffe berusting alle ellende over ons heen te laten komen. Daarom wordt er veel aandacht gegeven aan de mogelijkheden die wij hebben om los te komen van de greep die op ons via het geld wordt uitgeoefend. Geld in de Bijrol is vooral een krachtige bijdrage aan de ontwikkeling van een compleet andere visie op geld en waarde bij hopelijk heel veel mensen. Voor hen geldt de oproep om te voorkomen dat onze beschaving wordt vernietigd door samen te werken. De macht past al eeuwen met veel succes het ‘verdeel en heers spel’ toe. Als we ons gaan verbinden, dan gaat het verdelen niet langer op en komen we eindelijk toe aan de ontwikkeling van een menswaardige samenleving.

Ad Broere
http://adbroere.nl/web/nl/columns/over-geld-in-de-bijrol.php

Geld in de Bijrol kan worden besteld bij elke (online)boekhandel in Nederland en in Vlaanderen. Ook als het boek niet in voorraad is.

Desgewenst kan het boek ook direct bij de uitgever worden besteld. Voor bestellingen vanuit Nederland: maak 22 euro (geen verzendkosten) over op Humane Economy Publishing, NL59TRIO0379342502 onder vermelding van je adres. Voor bestellingen vanuit België moet helaas een bijdrage in de verzendkosten van 5 euro worden gevraagd.

12 mei

Bonus voor minder werken

bonus_480Tegenstanders van een basisinkomen hebben het wel eens over het argument dat er niemand meer gaat werken als er een basisinkomen is ingevoerd.
Werk is er niet genoeg, zoals we allemaal weten. Dat komt ook doordat er te veel gewerkt wordt. Veel banen zouden moeten worden teruggebracht tot 15 uur per week, zoals de econoom Keynes in de 30ger jaren eens voorspelde voor onze tijd [1]. Daar is natuurlijk niets van terecht gekomen toen in de 80ger jaren de race naar meer inkomen begon.

In het overgangsstadium van heden tot OBi zou een manier gevonden kunnen worden om de transitie vorm te geven.

Met het Onvoorwaardelijke Basisinkomen is het mogelijk om als extra optie, in deze transitie, een bonus te verdienen als je werkt.  Dit BonusBasisInkomen (BBi) kan bijvoorbeeld 200 Euro zijn boven op het OBi van bijvoorbeeld 1400 Euro.

Dit extra inkomen vervalt als je meer dan 15 uur per week werkt. Zodoende kan er een goede intentie zijn om niet meer te werken dan noodzakelijk. Bij meer dan 32 uren werk, kan een flattax worden ingevoerd.

In bovenstaand voorbeeld wordt je totale inkomen 1400 als je niet werkt, 1400+200+arbeidsloon tot 15 uur werk, daarboven alleen maar 1400+arbeidsloon. Boven de 32 uur 1400+arbeidsloon-flattax.

Later, als alles op rolletjes loopt en er niet meer dan 15 uur wordt gewerkt, dan kan het  BBI en OBi samengevoegd worden voor iedereen.

Hoe de definitie van werk dan is vastgesteld, daar kan natuurlijk een hele boom over worden opgezet. Is het verzorgen van je eigen kinderen/ouders/buren ook werk? en hoe bepaal je dat? en moet je dat ook in geld uitdrukken?

[1] http://vrijheidmaaktarbeid.nl/blog/keynes-geloofde-in-een-15-urige-werkweek/

06 mei

De hemel op aarde…. alles is gratis

zon-wolken

Op 6 mei 2016 00:25 schreef <…man6@…net.nl>
Geachte heer / mevrouw, Hierbij in de bijlage over hoe ik tegen de wereld aankijk.

Als we onze kinderen de wereld op een goede manier willen meegeven moeten we het beste met de wereld en milieu voor hebben. Kapitalisme gaat uit van een groei van de economie, maar deze groei gaat ten koste van ons milieu.
We hebben nu alles al wat ons hartje begeert. Het gaat erom dat alles eerlijk wordt verdeeld. Om alles eerlijk te verdelen hebben we jammer genoeg geld nodig.
De regering bepaald hoeveel geld wij mensen krijgen en het wordt uitgekeerd door de belastingdienst. Dit heeft als voordeel dat er geen fraude, omkoping, prijsafspraken zwart geld en zwart werken er niet meer is.
De mensen krijgen geld in de vorm van loon, dit heeft als voordeel dat de bedrijven geen winst meer maken en daardoor niemand meer kunnen omkopen en ook niet meer failliet kunnen gaan.
De uren zijn gratis geworden.

Hoe wordt alles gratis? Lees verder →

10 nov

Rente, de grote stoorzender, zorgt voor staatsbankroet

rente-bijschrijven
Volgens de Duitse professor Bernd Senf is de wereldwijde financiële crisis het logische gevolg van de vernietigende kracht van rente.

Een van de grootste critici van rente is Bernd Senf, van 1973 tot 2009 hoogleraar economie aan de economische hogeschool Berlijn. Volgens hem is rente de kanker van het maatschappelijke organisme en is de financiële crisis geen donderslag bij heldere hemel maar het logische gevolg van een lange ontwikkeling die in beweging werd gezet en gehouden door de vernietigende kracht van rente.

Volgens professor Senf groeien de vermogens van enkelen als gevolg van het exponentiële effect dat samengestelde rente (rente over rente ) heeft. Als de rente 5% is dan verdubbelt het vermogen iedere 15 jaar, op deze manier: 1miljoen euro, na 15 jaar 2 miljoen, na 30 jaar 4 miljoen, na 45 jaar 8 miljoen, na 60 jaar 16 miljoen, na 75 jaar 32 miljoen enz.. Als een voorouder jou 300 jaar geleden een equivalent van 100.000 euro in 5% rentend spaargeld zou hebben nagelaten en dit vermogen zou gedurende 300 jaar onaangeroerd zijn geweest, dan was het nu gegroeid tot het enorme bedrag van 227 miljard euro (een 1 met negen nullen). Hoe hoger de rente hoe korter de verdubbelingstijd. Als we het echter van de andere kant bekijken, dan staat tegenover dit vermogen een even grote schuld.

Professor Senf stelt vast dat het financiële vermogen slechts kan groeien doordat er schuldenaren zijn, die voor het geld dat ze lenen een dienovereenkomstige rente betalen. Anders gezegd: het toenemende vermogen van de een staat gelijk aan de toenemende schuld c.q. de toenemende armoede van anderen. Dit brengt gevolgen met zich mee die gaandeweg steeds ingrijpender zijn:

  • De productieve economie (waar de echte waarde wordt gecreëerd, dit in tegenstelling tot de financiële economie) kan niet snel genoeg groeien om de toename van het financiële vermogen te kunnen bijbenen, omdat de economische productiefactoren (zoals arbeid) en hulpbronnen (zoals grondstoffen) beperkt zijn. Als de economische groei afzwakt dan geraken de in een schuldpositie verkerende landen, ondernemingen en particulieren steeds meer in de schuldenklem.
  • Ook degenen die geen schulden hebben betalen indirect rente, omdat gemiddeld in de prijs van goederen en diensten 40% rente zit opgesloten, als gevolg van de rente die alle bedrijven die in een keten van grondstof tot eindproduct zitten rente betalen.
  • Alle overheden hebben te kampen met een voortdurend toenemende schuld, waarover een steeds hogere rente moet worden betaald –de rente is momenteel tijdelijk laag, als de economie weer in een opwaartse beweging zou komen dan neemt de rente ongetwijfeld snel toe als gevolg van het vraag en aanbodmechanisme – . In het extreme geval wordt een overheid tot nieuwe leningen gedwongen uitsluitend om aan de renteverplichtingen te kunnen voldoen. Toenemende belastingen zijn hiervan het gevolg.

De hierboven geschetste problemen worden niet alleen door rente veroorzaakt. Een verdere verstorende factor is het gedrag van grote beleggers, die de productieve economie met hun handel in effecten en derivaten onder druk zetten op jacht naar korte termijnwinsten. Zij jagen de vermogenskosten wereldwijd op, want zoals er rente over geleend geld wordt betaald, wordt er rendement geëist over het vermogen van aandeelhouders in de vorm van dividend of van vermogenswinsten door verkoop van een aandeel voor een hogere prijs dan de inkoop ervan. De totale vermogenskosten (rente over het geleende geld plus rendement over het aandelenvermogen) drukken zwaar op ondernemingen en drijven de prijzen van goederen en diensten op. Rente is echter wel een constante factor, want schulden blijven bestaan, onafhankelijk van of de economie goed gaat of niet. Het herverdelingsmechanisme, geld dat stroomt van arm naar rijk, wordt daarom vooral in beweging gezet door rente. De rijkdom van de netto ontvangers van rente wordt verder versterkt door rendement op beleggingen. In het verleden werd dat voor een deel weer teruggesluisd in de economie door werkgelegenheid creërende investeringen. Door de digitalisering en technologisering van de economie is dat echter in steeds mindere mate het geval en wordt de tweedeling in de samenleving tussen een steeds rijker wordende kleine groep en een steeds armer wordende grote groep voortdurend dieper.

Zolang rente blijft bestaan, zal er zich een herhaling voordoen van opbouw van de schulden van overheid, bedrijven en particulieren tot het punt waarop de druk hiervan zo zwaar wordt dat het systeem in een crisis belandt, gevolgd door een depressie en zoals de geschiedenis bewijst, in meerdere gevallen gevolgd door oorlog.

Als we toe willen naar een menswaardige samenleving dan zal de rente als grootste verstorende factor allereerst verwijderd moeten worden.

 

Auteur: Ad Broere
Bron: http://adbroere.nl/web/nl/columns/rente-de-grote-stoorzender.php

http://www.berndsenf.de/ZinssystemUndStaatsbankrott.htm

01 jul

Negatieve belasting en Functioneel Basisinkomen

fbiDoor Gerrit Bosch
Het grote en onoverkomelijke bezwaar van een onvoorwaardelijk basisinkomen (OBi) is dat het meeste geld terecht komt bij mensen die het helemaal niet nodig hebben. En als het hoog genoeg is gaat het om bedragen die het economische systeem totaal zouden ontwrichten. Als oplossing van de sociale problematiek wordt daarom wel het idee van negatieve belasting voorgesteld. Omdat deze belasting alleen geldt voor inkomens onder de belastingvrije voet komt het geld dan alleen daar terecht waar het nodig is.
Een soortgelijk effect wordt bereikt met het Functionele Basis Inkomen (FBI). In beide gevallen is er een basisuitkering nodig voor hen die geen enkel looninkomen hebben. Maar met het FBI wordt in geval van bijverdienen een uit de basisuitkering afgeleide loontoeslag ingevoerd. Bij heel lage lonen is de toeslag nog vrijwel gelijk aan de basisuitkering maar bij toenemend loon wordt deze geleidelijk afgebouwd en wordt nul bij de “toeslaggrens”. Deze ligt op een loon hoger dan de basisuitkering, afhankelijk van het “vrijlatingspercentage”. (Voor het OBI geldt dus een vrijlatingspercentage van 100%).
In de onderstaande grafiek zijn beide methoden weergegeven. Ze komen op hetzelfde uit als 1) de negatieve belasting bij loon nul gelijk is aan de basisuitkering en 2) de belasting vrije voet gelijk is aan de toeslaggrens. De lijn A-B-C stelt dan in beide gevallen het resulterende inkomen voor. Onder deze voorwaarden zijn de kosten voor beide systemen dus ook gelijk.
In onderstaande tabel zijn de toeslaggrens ( = belastingvrije voet) smile-emoticon en de initiële kosten aangegeven voor verschillende waarden van vrijlatingspercentages en basisinkomens. Gebruik is daarbij gemaakt van inkomensgegevens van het CBS.
Een nadeel van de negatieve belastingmethode is dat je daarmee de hele sociale problematiek moet overhevelen naar Financiën.
basisuitkering
. (€/maand) . . 25% . . . . . . 50%
. . 1000 . . . . 1333 18 . . . 2000 24
. . 1500 . . . . 2000 36 . . . .3000 49
Tabel. Voor basisinkomens van 1000 en 1500 en vrijlatingspercentages van 25% en 50%: de toeslaggrens in €/maand en de totale kosten in miljarden €/jaar. Toeslaggrens = basisuitkering/ (1-vrijlatings%).
Een nadeel van de negatieve belasting methode is dat je daarmee de hele sociale problematiek moet overhevelen naar Financiën.
Ir. Gerrit Bosch, Waalre
https://www.facebook.com/pages/Functioneel-Basisinkomen/109193252749621